നാവിലിത്തിരി കണ്ണീരുപ്പു കലർത്തി
നയനങ്ങളിൽ സന്തോഷപൂത്തിരി കൊളുത്തി
തിരിച്ചുകിട്ടാത്ത നഷ്ടമായി ഓർമ്മയായി
തിരിഞ്ഞു നോക്കി നീയീ വാസര പടികളിറങ്ങുമ്പോൾ
പ്രീയവർഷമേ........
മറയ്ക്കുവതെങ്ങനെ നീ തന്ന വസന്തവും വിഷാദവും

വീട്ടിലേയ്ക്കുള്ള വഴി തീരെ ഇടുങ്ങിയതായിരുന്നു
വഴിയിൽ ഇഴജന്തുക്കളും കാടും പടർപ്പും
വിരലിൽ തൂങ്ങിയാണു നീ നടന്നിരുന്നതെങ്കിലും
വീടെത്താറാകുമ്പോൾ എന്റെ തോളിൽ കയറും
കഥകളും കാര്യങ്ങളുമായി പടിപുരയോളം ഞാൻ നിന്നെ ചുമക്കും
കഥകൾ എത്രകേട്ടാലും മതിവരാത്തവനായിരുന്നു നീയന്ന്
എന്റെ കൈകളിൽ കിടന്നാണു നീ നിന്താൻ പഠിച്ചത്
എന്റെ കൈവിരലിൽ തൂങ്ങിയാണു നീ സ്കുളീലെത്തിയത്
നിന്റെ സന്തോഷങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു ഞാൻ
എന്റെ സന്തോഷങ്ങളെ മുടികെടുത്തിയത്
സഹോദരങ്ങളല്ല സുഹ്രത്തുക്കളായിരുന്നു നാമന്ന്
സഹനങ്ങളും അന്നൊക്കെ സന്തോഷങ്ങളായിരുന്നു
എനിക്കന്നേയറിയാമായിരുന്നു നീ മിടുക്കനാണെന്നു
എനിക്കു നേടാനാവാത്തതൊക്കെ നീ നേടിയെടുക്കുമെന്ന്
എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞു ചിരിക്കുമ്പോഴും നീ
എന്തോ മറയ്ക്കുന്നുവെന്നമ്മ പരാതി പറയുമ്പോഴും
കുഞ്ഞനുജനു കുടപിടിക്കാനുള്ള വ്യഗതയിലായിരുന്നു ഞാൻ
കുടെ നടന്നു കുശലം പറഞ്ഞും മതിയാവാത്ത ദിവസങ്ങളൊന്നിലാണു
ഇറിറ്റേറ്റഡ് എന്ന വാക്കിനർഥം ഞാൻ മനസിലാക്കുന്നത്
ഇന്നലെകളല്ല ഇനിവരുവാനുള്ളതെന്നു  ഞാനോർത്തതേയില്ല
മറയ്ക്കുന്നതും മായ്ക്കുന്നതും എന്തെന്നറിയാൻ ശ്രമിച്ചതേയില്ല
മറ്റുള്ളവർ ചുണ്ടികാണിക്കുമ്പോഴും കുടുതൽ കുടുതൽ വിശ്വസിച്ചു
ഒടുവിൽ നീ മറ്റാരും കാണാതെ ഇത്രനാൾ ഒളിപ്പിച്ച കുർത്ത
ഒരുമയുടെയും സാഹോദര്യത്തിന്റെയും കത്തി മുന
എന്റെ ഇടനെഞ്ചു തകർക്കുമ്പോഴും ഞാൻ കരഞ്ഞില്ല പക്ഷേ
എന്റെ കുടപിറപ്പിനോടുള്ള സ്നേഹം കരഞ്ഞു

 

പണ്ടു നുറ്റ നുലിനിഴപെരുമ
ഏറെയുയരത്തിലുറപ്പിച്ച ധീഷണത
വെളുത്ത ഖദറിന്റെ ദേശാഭിമാനം
തലകുനിക്കാത്ത വിശ്വാസ്യത
ആരും തകർക്കാത്ത സത്യസന്ധത
സ്വാതന്ത്രത്തിന്റെ വെളിച്ചം തിരഞ്ഞതിനു
കൂർത്തലാടങ്ങൾ തന്ന മുറിപാടുകൾ
ഒക്കെയും വെളുപ്പും കറുപ്പുമായിങ്ങനെ
പിന്നിലെ ചുമരിൽ ചിത്രമായി തുങ്ങവേ

എന്തിനെൻ സോദരാ വഴിയിലീടറൽ
എന്തിനധീരത, വിശ്വാസമില്ലായ്മ
കൈകളിൽ അശുദ്ധിപുരട്ടാതിരിക്കുക
പാതിവഴിക്കു തിരിച്ചു മടങ്ങാതെ നോക്കുക
പരാജയങ്ങളിൽ പാഠം പഠിക്കുക
വിജയതിളക്കത്തിൽ മറക്കാതിരിക്കുക
മന്ത്രമതൊന്നേ ഓർമ്മയിൽ വയ്ക്കുക
അഹിംസയിൽ നിന്നു വ്യതിചലിക്കാതിരിക്കുക
“ജയ് ഹിന്ദ്”

എന്നെ പച്ചയ്ക്കു കൊന്നു തള്ളിയവർ
എന്റെ മാംസം വെട്ടി പകുത്തു തിന്നവർ
പിടഞ്ഞ ശിരസിലമർത്തിപിടിച്ചവർ
പിടഞ്ഞുതീരുവോളം നോക്കി രസിച്ചവർ
രക്തതുള്ളികൾ വിറ്റുകാശാക്കിയവർ
രക്തസാഷികളാക്കി പുഷ്പചക്രം വിരിച്ചവർ
കൊന്നവർ കൊല്ലിച്ചവർ പിന്നെ
കൊലപാതകമാരോപിച്ചവർ
എല്ലാം ക്ഷമിക്കാം പൊറുക്കാം പക്ഷേ
കൂടെനിന്നു കുട്ടികൊടുത്തവൻ
കുട്ടുകാരനാണെന്നു പറയുന്നതെങ്ങനെ