വീട്ടിലേയ്ക്കുള്ള വഴി തീരെ ഇടുങ്ങിയതായിരുന്നു
വഴിയിൽ ഇഴജന്തുക്കളും കാടും പടർപ്പും
വിരലിൽ തൂങ്ങിയാണു നീ നടന്നിരുന്നതെങ്കിലും
വീടെത്താറാകുമ്പോൾ എന്റെ തോളിൽ കയറും
കഥകളും കാര്യങ്ങളുമായി പടിപുരയോളം ഞാൻ നിന്നെ ചുമക്കും
കഥകൾ എത്രകേട്ടാലും മതിവരാത്തവനായിരുന്നു നീയന്ന്
എന്റെ കൈകളിൽ കിടന്നാണു നീ നിന്താൻ പഠിച്ചത്
എന്റെ കൈവിരലിൽ തൂങ്ങിയാണു നീ സ്കുളീലെത്തിയത്
നിന്റെ സന്തോഷങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു ഞാൻ
എന്റെ സന്തോഷങ്ങളെ മുടികെടുത്തിയത്
സഹോദരങ്ങളല്ല സുഹ്രത്തുക്കളായിരുന്നു നാമന്ന്
സഹനങ്ങളും അന്നൊക്കെ സന്തോഷങ്ങളായിരുന്നു
എനിക്കന്നേയറിയാമായിരുന്നു നീ മിടുക്കനാണെന്നു
എനിക്കു നേടാനാവാത്തതൊക്കെ നീ നേടിയെടുക്കുമെന്ന്
എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞു ചിരിക്കുമ്പോഴും നീ
എന്തോ മറയ്ക്കുന്നുവെന്നമ്മ പരാതി പറയുമ്പോഴും
കുഞ്ഞനുജനു കുടപിടിക്കാനുള്ള വ്യഗതയിലായിരുന്നു ഞാൻ
കുടെ നടന്നു കുശലം പറഞ്ഞും മതിയാവാത്ത ദിവസങ്ങളൊന്നിലാണു
ഇറിറ്റേറ്റഡ് എന്ന വാക്കിനർഥം ഞാൻ മനസിലാക്കുന്നത്
ഇന്നലെകളല്ല ഇനിവരുവാനുള്ളതെന്നു  ഞാനോർത്തതേയില്ല
മറയ്ക്കുന്നതും മായ്ക്കുന്നതും എന്തെന്നറിയാൻ ശ്രമിച്ചതേയില്ല
മറ്റുള്ളവർ ചുണ്ടികാണിക്കുമ്പോഴും കുടുതൽ കുടുതൽ വിശ്വസിച്ചു
ഒടുവിൽ നീ മറ്റാരും കാണാതെ ഇത്രനാൾ ഒളിപ്പിച്ച കുർത്ത
ഒരുമയുടെയും സാഹോദര്യത്തിന്റെയും കത്തി മുന
എന്റെ ഇടനെഞ്ചു തകർക്കുമ്പോഴും ഞാൻ കരഞ്ഞില്ല പക്ഷേ
എന്റെ കുടപിറപ്പിനോടുള്ള സ്നേഹം കരഞ്ഞു